Parafia pw Świętej Rodziny w Gliwicach

Cudowny obraz MB Góreckiej

Górka Klasztorna k. Łobżenicy w woj. wielkopolskim to najstarsze w Polsce Sanktuarium Maryjne. Matka Boża objawiła się w tym miejscu pasterzowi w roku 1079. Dzisiaj miejsce to jest znane z Cudownego Obrazu Matki Bożej Góreckiej oraz studzienki, w której woda z chwilą ukazania się Maryi nabrała cudownych właściwości. Opiekunami tego miejsca są od 1923 roku Misjonarze Świętej Rodziny. Wcześniejsze nazwy tego miejsca to Górką pod Łobżenicą, lub Górką na Krajnie. Obecna nazwa Górka Klasztorna powstała dopiero w roku 1923, po objęciu tej miejscowości przez Księży Misjonarzy Świętej Rodziny.

Historia kultu Maryjnego w tym miejscu rozpoczyna się w roku 1079, gdzie według wpisu w „Rocznikach Serafickich czyli Kronice Konwentu Ojców Bernardynów w Górce koło Łobżenicy”w tymi miejscu objawiła się Matka Boska:

„W roku 1079 po narodzeniu Chrystusa, Najjaśniejsza Maryja Panna raczyła się objawić nad studzienką obecnego cmentarza, nie w postaci wizerunku namalowanego czy rzeźbionego, ale w żywej postaci jaśniejącej niebieskim blaskiem, trzymając na łonie Boskie Dzieciątko. Studnia ta była wykopana przez pasterzy dla pojenia bydła. Objawienie to widział jeden z pasterzy, pilnujący swego bydła, który to przerażony tak wielkim blaskiem, upadł na ziemię. A skoro podniósł oczy i ujrzał niewysłowiony majestat i chwałę Matki Bożej, z jak najwyższą czcią oddał Jej pokłon pełen uwielbienia, z jak największą pobożnością na jaką mógł się zdobyć, starał się ją uczcić. To samo uczyniły nieme i nierozumne zwierzęta, klęcząc na ziemi i schylając swe karki dla uczczenia wielkiej Pani nieba i ziemi. Ponieważ dość długo trwało to święte widzenie, wspomniany pasterz pobiegł do najbliższej wsi zwanej Rataje, oddalonej zaledwie o jedną milę włoską i opowiedział przedziwne sprawy Boże. Stamtąd wielki tłum ludu przyszedł (i) zobaczył ciągle jeszcze klęczące bydlęta.”

Studzienka z cudowną wodą

W miejscu tym, według kroniki, która powstała w klasztorze wschowskim dla archiwum prowincji w latach 1790-1792 („Archivum Conventus Gorcensis...”), w roku 1111 wybudowano dębowy kościółek nad źródłem, kościółek ten nazwano „studzienką”. Po cudowną wodę studzienną przybywali i nadal przybywają pątnicy do Gaju Góreckiego na wszystkie święta Maryjne, a szczególnie na uroczystość Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, świątynia bowiem nosiła to wyzwanie.

Dekretem z dnia 23 maja 1636 roku wydanym w Łowiczu, Prymas Jan Wężyk wyraził zgodę na osiedlenie się oo. Bernardynów przy istniejącym już kościele. Uroczyste wprowadzenie oo. Bernardynów do Górki nastąpiło w uroczystość Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny dnia 2 lipca 1638 roku. Cały lasek otaczający kościół i studzienkę, szczególnie podczas świąt i odpustów, wypełniał się wiernymi, którzy ściągali tu tak z bliska, jak i z daleka. Ludzie przybywali tu po to, by podziękować Matce Bożej za otrzymane dary i łaski i prosić o nowe. Ze świecami zapalonymi w ręku, na kolanach przesuwali się dokoła ołtarza Matki Bożej. Brali udział w nabożeństwach, słuchali kazań, jednali się z Bogiem w sakramencie pokuty, łączyli z Chrystusem eucharystycznym w Komunii Świętej. W 1829 roku rząd pruski dokonuje kasaty zakonu. Ostatni Bernardyn zmarł w Górce dnia 1 lutego 1847 roku. Był on świadkiem rozbioru 2/3 klasztoru, dokonanej z rozkazu władz pruskich w 1841 roku.

Choć zabrakło zakonników w Górce, to jednak nie ustały odprawiane tam nabożeństwa. Tradycja miejsca, a zwłaszcza odpusty i formy modlitewne zostały zachowane i nadal pielęgnowane i kultywowane. Uroczyście obchodzono odpusty np. Dobrego Pasterza, Matki Bożej Szkaplerznej. Kościół klasztorny w Górce zszedł do roli filialnego kościoła Łobżenicy, niemniej jednak tzw. księża rezydenci, którzy czuwali nad powierzonym im ludem. Dzieło ochrony Kultu Maryjnego przejęli księża diecezjalni. W nocy z 24 na 25 kwietnia 1907 roku, w tajemniczych i niewyjaśnionych przez ówczesne władze okolicznościach, wybuchł w kościele góreckim pożar. Zniszczenia były wielkie, spłonął bowiem ołtarz główny wraz z cudownym obrazem Matki Bożej; stopiły się organy, popękało sklepienie w prezbiterium, a pozostałe ołtarze również zostały nadpalone. Ocalały jedynie wota w archiwum i na bocznych ołtarzach, monstrancja gotycka z 1680 roku, która to przedstawiała w swej górnej części małą statuetkę Matki Boskiej Góreckiej w postaci stojącej z księżycem pod stopami. Jest to najstarszy, zachowany do dzisiejszych czasów wizerunek Madonny Góreckiej.

Posłaniec Św. Rodziny - okładka

Nowy rozdział tego miejsca nastąpił w dniu 8 kwietnia 1923 roku, kiedy to Kardynał Dalbor ofiarował Misjonarzom Świętej Rodziny, którzy przybyli do Polski w roku 1921, klasztor wraz z kościołem. Dnia 23 kwietnia 1923 roku przybył do Górki Ks. Antoni Kuczera MSF. Nowi opiekunowie Sanktuarium Góreckiego zajęli się przede wszystkim uaktywnianiem nabożeństw i odpustów Maryjnych. Nowi opiekunowie i strażnicy Sanktuarium Maryi na Krajnie swe działanie rozpoczęli od uaktywnienia nabożeństw i odpustów Maryjnych. Kolejnym krokiem w ich działalności było otwarcie w Górce Małego Seminarium Duchownego, gdzie z dniem 16 października 1923 roku naukę rozpoczęło 30 alumnów. W tymże roku sprowadzono do Górki z Kazimierza Biskupiego drukarnię i wraz z nią wydawnictwo miesięcznika „Posłaniec Świętej Rodziny”. Nakład tego miesięcznika dla rodzin sięgał 30 tys. egzemplarzy. Drukarnia górecka jeszcze przed wojną wydała kilka książek Ojca Założyciela Jana Berthiera, tłumaczonych z języka francuskiego oraz wiele innych pozycji, które swą treścią ożywiały serca i ducha Polaków w kraju jak i poza jego granicami. W niedzielę 22 października 1939 roku Mszę św. odprawił Ks. Wincenty Tomasz i on również wygłosił kazanie. Było to ostatnie publiczne nabożeństwo w Górce Klasztornej z udziałem wiernych w czasie II wojny światowej. Od rana dnia 23 października Górka Klasztorna stała się obozem zagłady dla Misjonarzy Świętej Rodziny i duchowieństwa diecezjalnego. W nocy z 11 na 12 listopada 1939 roku wywieziono więźniów góreckich do Paterka koło Nakła, gdzie ich w okrutny sposób zamordowano. Z więzionych w Górce misjonarzy zostało zamordowanych 5 księży z Ks. Prowincjałem Piotrem Zawadą na czele (Ks. Górny Jan MSF, Ks. Myrwa Józef MSF, Ks. Tomasz Wincenty MSF, Ks. Wysocki Bolesław MSF, Ks. Zawada Piotr MSF)oraz 25 braci zakonnych (Białasik Stanisław - br. Lucjan MSF, Biedrzycki Stanisław -br. Klemens MSF, Brygman Alojzy -br. Hilary MSF, Czapiewski Konrad - br. Konrad MSF, Draeger Feliks - br. Benon MSF, Głysz Florian - br. Florian MSF, Grzywacz Maksymilian - br. Alojzy MSF, Gurda Franciszek - br. Benedykt MSF, Gwiździel Ignacy - br. Paschalis MSF, Jabłoński Franciszek -br. Bernard MSF, Kalisz Stanisław - br. Stanisław MSF, Kiełczewski Kazimierz - br. Izydor MSF, Lewandowski Walerian - br. Gerard MSF, Łangowski Franciszek (br. Zygmunt MSF), Łoniewski Józef - br. Bonawentura MSF, Łukaszewski Kazimierz - br. Kazimierz MSF, Murawski Edmund - br. Jacek MSF, Muzolf Ignacy - br. Ignacy MSF, Ossowski Jan - br. Jan MSF, Sendroby Jan - br. Feliks MSF, Swornowski Zygmunt - br. Eugeniusz MSF, Sendroby Jan (Tomala Jan) - br. Anioł MSF, Wilemski Alfons - br. Paweł MSF, Wilemski Konrad - br. Dominik MSF, Wilemski Wacław - br. Metody MSF). Oprócz nich zginęło także przeszło 20 księży diecezjalnych, dwóch księży z innych zakonów i dwie siostry zakonne należące do Zgromadzenia Służebniczek Niepokalanego Poczęcia N.M.P. W parę dni później zamieniono Górkę na obóz zagłady dla Polaków i Żydów.

Koronacja cudownego obrazu

Pierwsi księża powrócili do Górki na Wielkanoc 1945 roku. Ponieważ kościół i klasztor ogołocone były ze sprzętów sakralnych i domowych, swą posługę rozpoczęli od pracy w Złotowie, by w krótkim czasie, po zorganizowaniu niezbędnego sprzętu liturgicznego, wrócić do Górki i tam nadal sprawować swoją służbę. Początkowo Msze święte i nabożeństwa były odprawiane tak jak przed wiekami, przy Studzience, a potem w uporządkowanym kościele. W dniu 6 czerwca 1965 roku koronacji Obrazu Góreckiego dokonał osobiście Prymas Polski Ksiądz Kardynał Stefan Wyszyński. W całym tym przedsięwzięciu widoczny jest znak miłości Boga. Owoc tej duchowej uroczystości ujął Prymas Wyszyński takimi słowami: „Ufajmy, Coronata corda coronat” (Ukoronowana serca koronuje). Uroczystość koronacyjna zgromadziła w Górce kilkadziesiąt tysięcy wiernych. Koronę Madonny Góreckiej stanowi trzykrotnie powtórzona litera „M” opierająca się na rozpostartych skrzydłach Orła Białego w koronie. Ten właśnie Orzeł Biały, od niepamiętnych czasów godło naszego narodu, symbolizuje Polaków - Polskę obchodzącą Millenium swego Chrztu. Powiązanie treści religijnych, a szczególnie maryjnych, z narodowymi w koronie Matki Bożej Góreckiej podkreśla nierozerwalność tych związków przez wieki aż po dzień dzisiejszy.

Dziełem prowadzonym przez Misjonarzy Świętej Rodziny w Góce Klasztornej: Apostolstwo Dobrej Śmierci.

Opracowano i zdjęcia pobrano na podstawie strony Sanktuarium Maryjnego w Górce Klasztornej.